Bishop Wernhard of Pićan attests that while he was still parish priest of Lind (in Carinthia, Drava Valley), Pabo of Sachsenburg, son of Waltfrid, made his final testament on his deathbed, bequeathing annual income of three marks to Millstatt monastery where he chose to be buried alongside his father's exhumed remains, two newly cultivated fields and one manor in Feldsberg to the parish church of Lind and its chapel in Sachsenburg, thirty marks of annual income near Friesach and in Carinthia to his brothers, and 200 marks to his wife secured by Sachsenburg castle with the condition that once the church of Salzburg repais this sum, the castle and all other possessions revert to the church's control.
Nos Wernhardus Dei gratia Petenensis episcopus presenti littera patere volumus universis, quod eo tempore, dum adhuc officium plebanatus in Linth dumtaxat possideremus et nondum essemus adepti episcopalis nominis dignitatem, Pabo de Sachsenburch, filius domini Waltfridi, in eodem castro decumbens et in extremis laborans nos vocatos voluit esse presentes, ut conderet de voluntate sua ultima testamentum. Ordinavit itaque et ordinando legavit monasterio Milstatensi trium marcarum redditum de possessionibus suis ibidem pro se et ossibus patris sui exhumandi in capella Sahsenburch, ubi pridem sepultus extitit eligens sepulturam. Nichilominus ecclesie matrici in Linth et filie, idest eidem cappelle in Sahsenburch, duo novalia et unum mansum in Veldesperch, qui pro decem marcis denariorum solvendis etiam pro remedio ordinando pariter et legando fratribus vero carnalibus quos habuit triginta marcarum redditus, qui circa Frisacum et Karinthiam situm habent, iure testamentario ordinavit. Insuper uxori sue, quam habuit, apposuit legare denariorum marcas CC usualis monete, sibi pro illis obligans castrum Sahsenburch condicionaliter, scilicet ut quamcito eedem marce ex parte ecclesie Salzburgensis fierent persolute, quod ex tunc nedum idem castrum sed etiam possessiones alie sive feuda seu proprietates essent et quocumque nomine censerentur, sine omni condicione et differencia deberent redigi et reduci ad Salzburgensis ecclesie potestatem.
Et quia nos tamquam plebanum suum vocatos et rogatos constituit, ut premissa singula saltem verbotenus publicare et exequi deberemus, per salutem anime nostre, et per fidem qua Deo tenemur, dicimus et etiam profitemur presentibus, quod in puncto huiusmodi resedit omnino predicti Pabonis de Sachsenburch ordinacio testamenti.
Datum in Sachsenburch, X kalendas februarii, anno Domini MCCLXXXI.
(SP)
The present charter has little to do with Istrian history, but it does show the background of the bishops of Pićan, the only bishopric in Istria that remained firmly under the influence of the counts of Gorizia, the lords of the nearby Pazin and the county which, in temporalibus, included Pićan as well.
From a diplomatic aspect, the bishop of Pićan, who was formerly a parish priest in Carinthian Lind in the Drava Valley, issued a sealed charter typical of German-speaking lands. The issuer is reported in first person plural and the action is set in the present tense (dicimus et etiam profitemur presentibus). No notary is mentioned in the act, and the charter is corroborated and given legal validity by the appending of the bishop’s seal.